Wschool JO15-1 houdt gelijke tred met nummer vier

Vogido JO15-1

2 - 2

Wilhelminaschool JO15-1

Competitie

Onder 15, JO15-1, Hoofdklasse M

Datum

25 november 2017 13:00

Accommodatie

Onbekend

25 november 2017

Wilhelminaschool JO15-1 had een op papier zware uitwedstrijd voor de kiezen. Vogido uit Enschede, residerend in de wijk Het Wooldrik voor de beter gesitueerden van deze van oudsher arbeidersstad, was de gastheer. Deze ploeg had de laatste weken veel punten gepakt en was daardoor geklommen naar de 4e plaats op de ranglijst. Ze bleken ook goed te kunnen voetballen, maar mentaal niet de sterkste te zijn, waarover straks meer. De School was, op de nog altijd geblesseerde Teun ter Braak na, voltallig, al was Tjerk niet helemaal fit. Een onwillige bilspier (vanwege te veel ‘bankhangen‘?) zorgde voor wat ongemak. Hij kon wel starten en vervolgens was het afwachten hoe lang het goed bleef gaan. Er werd gespeeld op het hoofdveld van kunstgras, dat ook nog een rol in de wedstrijd zou spelen. De wind had vrij spel op de nogal open vlakte en zorgde voor lichtelijk verkleumde supporters.

De wedstrijd begon met een wat afwachtend en onwennig Wilhelminaschool en een vrijuit aanvallend Vogido. Sterke en snelle spitsen zorgden voor onrust achterin en op het middenveld liep een klein maar zeer behendig spelertje. Mick stond met Tjerk centraal achterin en deze nieuwe combinatie moest nog even de juiste afstemming vinden. Ook het middenveld moest aanvankelijk zoeken naar het ritme, hoewel de samenstelling redelijk vertrouwd was: Jules verdedigend, Teun E. links, Rinse rechts en Sven aanvallend. Vogido kreeg al snel de eerste kansen. Bij de eerste werd Tjerk op de hak getrapt, maar mocht de tegenstander doorgaan. Gelukkig schoot hij naast. Even later lag de hele verdediging open en kon een van de Enschedese spitsen vrij aanleggen. Wederom ontsnapte Wilhelminaschool aan een achterstand, doordat het vizier nog niet op scherp stond bij de tegenstander. Weer ging het leer voorlangs het doel van Thies. Dat kon niet goed blijven gaan en na een snel genomen vrije bal was het wel raak: 1-0. De spelers beseften nu dat het anders moest. Er werd korter gedekt, beter vanuit de eigen positie gespeeld en de directe tegenstander meer aan banden gelegd. In balbezit was het nog niet goed en werd te vaak de bal zomaar naar een blauw-zwart shirt gespeeld. Maar Vogido werd nu minder vaak gevaarlijk en dat zorgde al voor wat meer vertrouwen. Tjerk, die tot dan veel met randzaken bezig was, concentreerde zich nu goed op het leiding geven aan zijn verdediging en gaatjes dichtlopen. Mick leefde zich uit in de duels en het centrum zat vrijwel dicht. De backs Job en Bram speelden beiden ijzersterk, dus ook daar zat het wel snor. Thies was attent en kwam op tijd zijn doel uit waar dat nodig was. Het middenveld ging de strijd ook aan en won de duels steeds vaker. Ze hadden de kleine spelmaker van Vogido nu ook beter in het snotje. Deze toonde nu al de eerste tekenen van frustratie door na ieder verloren duel scheldend en tierend verhaal te halen. Zeker, de duels waren fel en er zat ook wel eens een overtreding bij, maar bij voetbal hoort nu eenmaal strijd en passie. Joran, die met Collin aanvankelijk de voorhoede vormde, moest die strijd helaas staken vanwege een blessure. Deze liep hij op bij een forse overtreding, want waar de spelers van Vogido moeite hadden met incasseren waren ze niet vies van uitdelen. Luka viel in en speelde vervolgens een dijk van een partij. Wilhelminaschool werkte zich naar een overwicht en men begon elkaar nu ook beter te vinden. De tegenstander concentreerde zich vooral op klagen, zeuren en geregeld ‘getroffen‘ ter aarde storten bij balverlies. Bij de langdurige blessurebehandelingen die hierop volgden deed zich een merkwaardig fenomeen voor: de coach stond hierbij steeds uitgebreid enkele minuten zijn achterhoede midden op het veld te coachen en kreeg hiervoor alle gelegenheid van de arbiter. Dit zette niet al te veel zoden aan de dijk. De grote centrale verdedigers en de backs werden tureluurs van het jagen en werken door Collin en Luka en schoten steeds vaker paniekerig de bal naar voren. Een enkele keer had dit wat armoedige kick & rush voetbal nog bijna succes. Thies had een fraaie redding op een lastig schot, dat merkwaardig stuiterde op het wat onberekenbare veld. De navolgende hoekschop vloog tot opluchting van de fans uit Hengelo aan alles en iedereen voorbij. De gasten hadden zich intussen al meerdere keren dreigend voorin gemeld met enkele mooie aanvallen. Toen Job over links opstoomde en met een heerlijke pass Luka bereikte was het raak. Luka liftte de bal koelbloedig en fraai over de keeper en onder de lat: 1-1, na ongeveer 25 minuten spelen. Naar de rust toe werd het spel even wat slordiger en Vogido kwam weer een beetje opzetten, hoewel ook Wilhelminaschool nog een paar keer kansrijk was. Maar de ploegen gingen met de gelijke stand de rust in. Op de koffie in de kantine kon helaas door de toeschouwers niet gepocht worden en de warme chocolademelk was lauw. Dit werd na de wedstrijd wel ruimschoots gecompenseerd door de grote porties patat waar enkele spelers zichzelf op trakteerden.

De tweede helft begon ongeveer zoals de eerste. Wilhelminaschool startte matig en Vogido heerste. Al snel had dit gevolgen in de vorm van een tegendoelpunt. Een vrije trap (die de gastheren bij bijna ieder piepje of uitgebreide klaagzang toegekend kregen) zeilde over de verdediging, de bal kreeg weer een merkwaardige stuit van het kunstgras en deze keer kon Thies er geen hand achter krijgen: 2-1. Meteen schakelde Wilhelminaschool weer een tandje bij en ging het in de achtervolging. Het spelbeeld kantelde weer, met fel spelende Hengeloërs - gesteund door de fanatieke aanhang - en zeurende, geïrriteerde Enschedeërs. De aanvallen van de School werden steeds dreigender, maar in de afronding waren de mannen steeds net te gehaast. Arjan kwam Sven aflossen en zorgde voor extra power op het middenveld. Tjerk kon even later niet verder en werd vervangen door Lars, die weer liet zien centraal achterin zijn stekkie helemaal gevonden te hebben. De gelijkmaker kwam er, terecht maar wel wat gelukkig, doordat de keeper de bal slecht wegwerkte. Hij schoot het speeltuig tegen Luka aan, die hier dankbaar van profiteerde. Als een streep vloog de bal hoog in de touwen. Na de 2-2 bleven de gasten de druk erop houden, maar moest de verdediging wel beducht blijven op de tegenaanval. Vogido probeerde nog door het inzetten van drie meiden de bakens te verzetten, maar hier raakte Wilhelminaschool niet van in de war. De mooiste aanval van de gasten, waarbij Jules Teun aanspeelde, doorliep, de bal door Teun achter zijn standbeen langs weer bij Jules werd bezorgd en deze met een voorzet Luka vond, werd helaas niet met een doelpunt bekroond. Het schot van Luka was goed, maar kon door de keeper met moeite gestopt worden. Tegen het eind van de wedstrijd was het voor de supporters en technische staf nog even billenknijpen bij enkele spannende situaties, maar had ook de overwinning nog zomaar binnen gesleept kunnen worden. Het bleef echter bij een gelijkspel. Na het laatste fluitsignaal waren de bezoekers blij en trots en de Wooldrik-bewoners teleurgesteld. Ze hadden zich zwaar verkeken op de strijdlust en veerkracht van onze helden.

Zo was er ook vandaag weer sprake van vooruitgang, zowel in de teamgeest als qua spel. Op de ranglijst schiet een punt nog niet echt op natuurlijk, maar het geeft wel vertrouwen voor het vervolg van het seizoen. Volgende week wacht overigens een heel zware dobber, in de vorm van doelpuntenmachine Grol. Volgens de trainer van koploper Trias eigenlijk de beste ploeg van de hoofdklasse M. We gaan het meemaken, komende zaterdag om 12.30 op De Vikkerhoek.