De School warmt zich aan alweer een zege op waterkoude dag

SDC '12 JO19-1

4 - 5

Wilhelminaschool JO19-1

Competitie

Hoofdklasse E

Datum

27 november 2021 14:30

Scheidsrechter

R.G. Sleiderink

Accommodatie

Sportpark De Molendijk
Kappelhofsweg 12
7591ZZ
DENEKAMP
tel. 0541-351919

Zaterdag 27 november 2021

Het was waterkoud, had coach Michel vooraf in de team-app gewaarschuwd. Een onbekende uitdrukking voor veel spelers blijkbaar, maar daarom niet minder waar. Koud, nat, guur, somber, onaangenaam, het was allemaal van toepassing op het weer voor, tijdens en na deze wedstrijd, die zich afspeelde op het - helaas - plastic hoofdveld van SDC ‘12 te Denekamp. Wel voorzien van een fraaie tribune, waar - helaas 2 - vrijwel niemand getuige mocht zijn van het vermakelijke schouwspel dat werd voorgeschoteld door beide teams. De ziekenboeg was dermate volgestroomd (Bram en Rinse niet beschikbaar, Kimi slechts in noodgevallen en meerdere spelers met pijntjes) dat er uit JO17-1 versterking was opgetrommeld. Xir, Guus en Jorrit zorgden ervoor dat er 15 spelers, min of meer, beschikbaar waren.

De opening was er één waarbij je goed moest opletten om alle hachelijke momenten en doelpunten mee te krijgen. Beide teams speelden met veel overgave maar weinig overleg en dat kwam de amusementswaarde ten goede voor de niet aanwezige neutrale toeschouwers. De doelpunten vielen als rijpe appels, waarbij de welwillende medewerking van de Denekamper defensie op prijs werd gesteld. Nadat de gastheren fel startten met vroeg storen van de opbouw van De School was het al snel op kolderieke wijze 0-1. Xir werd op links mooi de diepte ingestuurd door Bo en leverde een voorzet af, met een blijkbaar zeer speciaal effect. Eerst grabbelde de keeper half mis, waarna een verdediger de bal in twee instanties over de eigen doellijn wist te werken. Een cadeautje dat dankbaar werd aanvaard. Twee keer knipperen met de ogen verder stond het plots 1-1. Vroeg balverlies in de opbouw gevolgd door weifelend verdedigen waren daaraan debet. Maar blijft u vooral opletten, want we zijn er nog lang niet. Guus, in de basis gestart nadat Mik In de warming-up niet fit genoeg bleek, kwam net buiten de zestien in balbezit. Zijn eerste poging met links werd nog geblokt, maar vervolgens schoot hij met rechts feilloos binnen: 1-2 en dat smaakte naar meer. Nadat een eerste hoekschop een hoop spektakel opleverde, waarbij de keeper de bal die al bijna over de doellijn was nog tegen de lat duwde en het speeltuig vervolgens paniekerig werd weggewerkt, was het bij de volgende corner raak. Collin, niet bepaald de langste op het veld, stond op het juiste plekje en kopte de fraai indraaiende corner netjes in. De stand was 1-3 en tijd voor wat rust voor het overuren makende scorebord, zou je denken. Niets was minder waar. SDC vond de aansluiting weer met een bij de tweede paal ingekopte hoekschop, maar vervolgens schoot het zichzelf opnieuw in de voet. Bij weer een hoekschop voor De School - de standaardsituaties speelden een grote rol in de wedstrijd - voelde een verdediger de hete adem van Collin blijkbaar zo in de nek, dat het tweede eigen doelpunt van de middag een feit was. Binnen een half uur 2-4: waar zou dat eindigen? Kon de term ‘korfbaluitslag’ van stal worden gehaald? Lees gauw verder, dan komen we er samen achter. Er trad een periode van betrekkelijke kalmte in. Niet dat de strijd op het veld minder intens werd, er werd aan beide zijden geregeld onvoorzichtig met elkaars lijf en leden omgegaan, maar gescoord werd er eventjes niet meer. Met twee doelpunten voorsprong de rust in, dat leek De School wel wat, zeker gezien het vandaag niet altijd overtuigende en veelal grillige spel. Daar stak de tegenstander echter een stokje voor. Na een minuut of veertig profiteerde SDC van een misverstand achterin en stond het 3-4. Teun stormde kort voor rust nog kansrijk op het vijandelijke doel af, maar werd daarbij onreglementair gestuit. De verder prima acterende scheidsrechter Sleiderink zag er niets in en floot beide teams even later richting kleedkamer en thee.

Na de nodige aanwijzingen en peptalk was De School klaar voor het tweede bedrijf. Job en Thies werden vervangen door Arjan en Jorrit. Dit had wat omzettingen tot gevolg: Arjan kwam erin op rechtshalf, Joran ging naar de voorhoede en Teun werd centrale aanvallende middenvelder. Jorrit nam simpel de plek van Thies centraal achterin over.

Het eerste kwartier na rust was SDC de sterkere. Ze doemden meerdere keren gevaarlijk op voor het door Justin verdedigde doel en die moest, nadat hij in de eerste helft al een vrije trap en een enkel schot van dichtbij onschadelijk had gemaakt, nu vol aan de bak. Met knappe reddingen wist hij de voorsprong voor zijn team vooralsnog vast te houden. Pakte De School vorige week meteen na rust het initiatief, nu werd dat bewaard voor het laatste halfuur. Tjerk ging weer brutaalweg voor de verdediging spelen en SDC moest vrijwel meteen in de achteruit. Dat was natuurlijk gewaagd, maar de mandekkers knapten de meeste klussen stoïcijns op, met Jorrit na een wat aarzelend begin in een glansrol. Toch was het in die fase de tegenstander die na de rust als eerste het net wist te vinden, zij het dat het laatste tikje van een rood-wit-blauwe speler kwam: 4-4. Maar ach, omdat de gastheren zo vriendelijk waren geweest ons bij twee doelpunten te helpen, was het wel zo netjes om op dat vlak ook wat voor hen te betekenen. Nu gingen beide teams vol voor de winst, waarbij nog steeds door allebei regelmatig de schoffel werd gehanteerd en er geregeld verzorging nodig was. Xir moest hierdoor voor de slotfase afhaken na een tik op zijn knie. Mik trok noodgedwongen alsnog het trainingspak uit en speelde ondanks zijn niet geheel fitte status prima tot het laatste fluitsignaal. Hoewel SDC dus ook graag alle punten wilde, waren zij verder de onderliggende partij. Tjerk speelde nu bijkans naast broer Teun als extra aanvallende middenvelder, de druk werd hierdoor maximaal opgevoerd en er kwamen kansen. Zo kon Joran vrij uithalen met links en Collin met rechts, maar beiden produceerden een afzwaaier en de vijandelijke keeper werd niet getest. Met nog een minuut of vijf op de klok werd een vrije trap toegekend op een voor Teun mooi plekje. Zelfverzekerd eiste hij de bal op. Zijn bekeken schot ging net langs de muur, laag richting de rechter hoek. Precies door het gaatje tussen de paal en de uitgestrekte vingertoppen van de Denekamper doelwachter zoefde het leer tegen het net: 4-5! Een orkaan van gejuich brak los en de mannen waren vastberaden om de hernieuwde voorsprong nu niet meer prijs te geven. De absolute slotfase was spannend, waarbij SDC nog één keer met een snelle uitval over links echt gevaar stichtte. De hieruit volgende doelpoging ging echter ruim naast. De School had de score nog kunnen opvoeren, de ook al goed ingevallen Arjan zocht het doel bijvoorbeeld te hoog, maar de blijdschap bij het laatste fluitsignaal was er niet minder om. De verkleumde begeleiding en chauffeurs werden hierdoor direct weer merkbaar warmer, terwijl de spelers van de kou al helemaal geen last meer hadden.

Resumé: Vorige week te weinig gekregen, nu misschien iets te veel. Het was niet de beste wedstrijd van dit seizoen maar de overwinning werd wel met veel strijd en vasthoudendheid over de streep getrokken.

Op naar de volgende pot, als de competitie tenminste niet wordt stilgelegd. We gaan er vooralsnog maar vanuit dat er aanstaande zaterdag op onze eigen Vikkerhoek tegen de Deldense buren van Rood Zwart wordt gespeeld, vanaf 12.30 uur. Komt dat zien! O nee, dat mag niet. We houden u in ieder geval op de hoogte.