23 maart 2019
Mocht Wilhelminaschool JO15-1 twee weken geleden nog bij het ochtendgloren aan de bak, nu begon de uitwedstrijd tegen Saasveldia JO15-1 pas om 14.00 uur. Je zou zeggen dat de spelers dan wel uitgeslapen mochten zijn. Helaas bleek daar vandaag in 2 x 35 moeizame minuten niet veel van.
In een sfeerloze ambiance, op het nogal open en weidse sportpark De Esch werd geen enkele andere wedstrijd gespeeld, werd er precies op tijd afgetrapt na de gebruikelijke plichtplegingen. Middenveldarchitect Teun ontbrak nog steeds, verder was iedereen fit. Na onderling overleg mocht er doorgewisseld worden, waar dan ook druk gebruik van werd gemaakt.
In de eerste minuten leek het nog wel wat te gaan worden deze middag. Ondanks gehaast spel, te weinig beweging en niet goed doorjagen bij balbezit van de opponent, werden er toch enkele kansen geboetseerd. Een voorzet vanaf links van Jamie bereikte Joey. Hij schoot wel vrij goed in, maar de reus die bij de thuisploeg in het doel stond leek de bal met zijn grote handen aan te trekken. Even later werd Joey door het midden aangespeeld, kwam hij niet tot schieten, maar wist wel Luka te bereiken. Ook hij kon het doel niet vinden, de bal ging weer terug naar Joey en zijn poging werd uiteindelijk geblokt door een verdediger. Zo waren er nog een paar momenten die wat op hadden kunnen leveren, maar besluiteloosheid gecombineerd met slordig afwerken (hoge schoten, niet in de hoek) zorgden voor een rendement van exact 0 (nul) procent. Saasveldia kwam vervolgens wat meer opzetten, maar speelde ook zonder veel vernuft. De aanvallen van de rood-blauwen werden dan ook veelal onschadelijk gemaakt. Waarna vervolgens in de tegenstoot weer te gehaast of slordig werd gespeeld. Zo ontspon zich de saaiste en zwakste eerste helft van dit seizoen. Wat wel opviel: bij Saasveldia liep een middenvelder rond met veel loopvermogen en een ongebreidelde werklust, maar die maakte daarbij wel voortdurend rare en nare overtredingen die steeds onbestraft bleven. Ook in zijn reacties viel hij op. Het leek erop of hij een Red Bulletje of twaalf had verorberd voor de wedstrijd. Dit laat onverlet dat het spel van Wilhelminaschool ondermaats was en bleef. Een minuut of vijf voor rust kreeg het dan ook de kous op de kop, nadat een druilerige regenbui iets eerder al de voorbode was van het naderende onheil. De (wat al te) bedrijvige middenvelder van de gastheren bleek ook een prima hoekschop in huis te hebben. Hij zette strak voor en Saasveldia leek op voorsprong te komen. De bal werd van een meter of acht hard ingeschoten, maar Thies wist met een katachtige redding onheil nog te voorkomen. Hij zweefde naar de hoek en redde, ten koste van een nieuwe hoekschop, luid toegejuicht door de schare meegereisde fans. Helaas, het lot van een keeper is soms tragisch. De opnieuw goed voorgegeven bal werd hard ingekopt - waarbij de kopper wel erg vrij stond - en deze keer was er ook voor Thies geen redden aan: 1-0. Vlak voor rust speelde de club-scheidsrechter, die vooraf iets tegen uw verslaggever annex man-met-de-vlag prevelde over eerlijk vlaggen, voor het eerst een dubieuze rol. Luka werd diep gestuurd en had een vrij veld voor zich om op het doel af te gaan, maar de arbiter vond het uitgerekend op dat moment tijd voor de thee.
In de tweede helft werd het er allemaal niet beter op. Slordig en bij vlagen slap bleef het spel. Bij schietkansen die zich desondanks bleven voordoen, werd steeds hardnekkig hoog en recht op de keeper af geschoten die zich lachend over de bal ontfermde. Laag en geplaatst in de hoek schieten, wat toch de voor de hand liggende oplossing leek, was er niet bij. Het team deed zichzelf vandaag stelselmatig te kort en het hard werkende en wel naar de mogelijkheden spelende Saasveldia kreeg steeds meer vertrouwen. Ze misten enkele goede mogelijkheden op het verhogen van de voorsprong en hielden daarmee de hoop bij de gasten levend dat er toch nog wat te halen viel. Opmerkelijk was overigens dat de nogal grote spits - familie van de keeper? - zich een paar keer probeerde te bedienen van een opzichtige schwalbe, blijkbaar gefrustreerd dat hij de fysieke duels met Justin niet kon winnen. De scheidsrechter rook intussen een feestje, want hij begon zijn club steeds iets opzichtiger te helpen. Bij ‘eerlijk vlaggen’ hoort blijkbaar niet het toch verwante ‘eerlijk fluiten’. Vrije ballen, als hij ze al gaf aan de gasten, liet hij stelselmatig een meter of tien terug leggen vanaf de plaats delict. En bij een werkelijk schandalige overtreding van achteren zonder enige intentie een bal te raken had hij blijkbaar een vuiltje in zijn oog. Overigens mag dit geen excuus heten voor de stand en het spel. Saasveldia stond volkomen terecht op voorsprong, al was het maar omdat het veel meer strijdlust aan de dag legde dan De School. Toen de wedstrijdklok naar het einde begon te lopen kwam er eindelijk ook meer fanatisme naar boven borrelen bij de gasten. Duels werden nu wel gewonnen, niet in de laatste plaats door de inbreng van de na zijn wedstrijd met JO15-2 ingevlogen Mik. De gelijkmaker leek er een paar keer te komen, maar dat lukte uiteindelijk niet en dat zou ook over de hele wedstrijd gemeten niet terecht zijn geweest. Het dichtst bij succes was Jamie, die hoog over schoot in kansrijke positie.
Zo waren de complimenten en de punten vandaag voor de tegenstander en is er nu een adempauze van een week. Daarna gaan we weer met hernieuwd enthousiasme beginnen aan de volgende klus, opnieuw een uitwedstrijd tegen de Bon Boys JO15-1 uit Haaksbergen. Zaterdag 6 april om 13.00 uur.
