Wschool JO15-1 blijft op titelkoers

UD W. JO15-1

1 - 7

Wilhelminaschool JO15-1

Competitie

1e klasse 07

Datum

24 november 2018 12:30

Accommodatie

Onbekend

24 november 2018

Alweer een waterkoude zaterdag met een niet harde (2 à 3 Beaufort) maar wel koude wind uit oostnoordoostelijke richting en een maximum temperatuur van 2,6 °C (gegevens aangeleverd door het KNMI weerstation Twenthe, waarvoor dank). Als je dan voor een wedstrijd naar Weerselo moet, hoop je als rechtgeaard supporter op een hartverwarmende wedstrijd. Die kwam er ook, maar niet voor het eerst pas na een moeizame en stroeve start.

Om 12.30 uur begon op het deels in de steigers staande sportpark Echelpoel de wedstrijd UD JO15-1 – Wilhelminaschool JO15-1. Echelpoel, wazdaddan? Zorgvuldig onderzoek leidt niet tot een eensluidende definitie, maar de betekenis ‘poel vol bloedzuigers’ komt meerdere keren voor. Nou, dat kan aardig kloppen gezien het gedrag van enkele spelers bij de gastheren in met name de tweede helft. Maar daarover verderop meer.

De wedstrijd begon dus niet geweldig. De afstemming tussen de verschillende linies was niet optimaal, waardoor de passing slordig oogde en er steeds slag geleverd moest worden om tegenaanvallen onschadelijk te maken en de bal te heroveren. In de duels die hieruit voortkwamen bleek UD redelijk bedreven. Wilhelminaschool was daarentegen vaak een stapje te laat. Het zag er in de beginfase dan ook niet naar uit dat de koploper hier zomaar even de drie punten kwam ophalen. Er was weer een schrikmomentje nodig om op toeren te komen. UD kreeg een vrije trap en de bal werd de zestien ingebracht. Daar leek Thies het speeltuig probleemloos te vangen, maar de attente Weerselose spits tikte de bal uit zijn handen en in het doel. De rustig en duidelijk leidende scheidsrechter keurde de treffer echter af. Had Thies de bal volledig klem en was de beslissing terecht? Daarover was niet iedereen het eens. Feit was wel dat De School plots beter ging spelen. Meer verbetenheid in de duels in alle linies, beter vrijlopen en strakkere passing zorgden ervoor dat de gasten langzamerhand de regie van de partij in handen kregen. Een eerste waarschuwing, waarbij rechtsvoor Jamie de bal met links goed voorgaf en linksvoor Joey kon koppen, leverde nog geen tastbaar resultaat op. Na nog enkele dreigende momenten waarbij spits Bram steeds net niet tot afronden kon komen, was het in de 23e minuut raak. Joey werd door de mee opgekomen Job vrij gespeeld op links en zijn voorzet op maat werd beheerst binnengelopen door Jamie: 0-1. Niet veel later was het weer prijs. Opnieuw gaf Joey de voorzet, Bram mengde zich in de korte daaropvolgende scrimmage en daarvan kon Jamie profiteren: 0-2. Dit was ook de stand bij rust. De verkleumde harde kern van de fans beklom met moeite de trap naar de kantine voor een opwarmend bakkie pleur. Dit was stukken beter te verwerken dan het slootwater van een week eerder. De kantine was verder weinig sfeervol, maar dat zal te maken hebben met de verbouwing waar UD midden in zit.

Na de rust stonden er ineens drie andere spelers in het veld. Daarmee waren meteen de wisselmogelijkheden op, maar coaches Jorge en Goran hadden er vertrouwen in dat die ook niet nodig waren. En daarin kregen ze al snel gelijk. Met Arjan voor Bram in de spits, Luka voor Joey op de rechtervleugel (Jamie verhuisde naar links) en Cem voor Guus op het middenveld werd de motor weer aangeslingerd en nu kreeg Wilhelminaschool hem wel meteen goed aan de praat. Al na enkele minuten tikte Arjan een hoekschop van Luka binnen en even later kon hij weer van korte afstand scoren na weifelend verdedigen van UD en goed doorjagen door de gasten. Zo stond het 0-4 en dat was min of meer het startsein voor een ware voetbalshow van een minuut of twintig. UD verweerde zich heftig, af en toe zelfs ronduit gemeen, maar had een hele tijd niets in te brengen. Teun en Cem strooiden lustig met (steek-)passjes, de backs Job en Jorrit lieten de tegenstanders achter zich aan lopen in plaats van andersom en Tjerk en Justin vingen achterin alles op en zetten snel hun middenvelders weer aan het werk. Het werd 0-5 door Cem die een sterke invalbeurt bekroonde met een knap schot van buiten de zestien, dat door de keeper nog wel aangeraakt maar niet tegengehouden kon worden. Jamie gaf de bal voor de zekerheid nog een tikje, maar die was de doellijn al gepasseerd. Vervolgens werd Teun in een heupworp genomen door een van de steeds onbenulliger spelende tegenstanders. Broer Tjerk wist wel raad met de terecht toegekende vrije trap en joeg het leer strak onder de lat voor de 0-6. En de tot dan wat ongelukkig spelende Rinse deed nog een fraaie duit in het zakje: waar iedereen een voorzet verwachtte, schoot hij ‚gewoon’ ineens op doel vanaf zo ongeveer de rechter punt van de zestien meter. De strak getrapte bal verdween keurig in de linker benedenhoek en dat was nummer 7. Hierna verdween het gif wat uit het spel bij Wilhelminaschool, maar niet bij UD dat als een stel ware bloedzuigers de duels bleef opzoeken. Hun inzet valt te prijzen, maar de manier waarop was geen reclame voor voetbal. Luka werd meerdere keren onheus bejegend door zijn tegenstander, waarbij minimaal een gele kaart op zijn plaats zou zijn geweest. Cem werd fors getorpedeerd (eigenlijk goed voor rood), Teun en Job hadden geregeld een tegenstander aan het tenue hangen en het kleine aardmannetje dat bij het thuisteam op linksvoor liep bracht een niet zo fraaie collectie scheldwoorden ten gehore. Waarbij ‘kneus’ nog wel het vriendelijkste was wat er over zijn lippen kwam. Bij 0-7 je tegenstander een kneus noemen: je moet het maar durven. Ondertussen reageerden bij de gasten enkele spelers zich uit irritatie af, wat ook niet handig was en gezien de stand volkomen overbodig. Ook dat had namelijk zomaar gele prenten kunnen opleveren. De zoals eerder geschreven rustig leiding gevende arbiter bedekte alle incidenten echter met de mantel der liefde. In de slotfase vond Wilhelminaschool het wel best. Daardoor kon UD zowaar nog enkele kansrijke aanvallen opzetten. Enkele schoten van de Weerseloërs misten richting of smoorden in de roodwitblauwe defensie. Thies gooide zich nog een keer voor een kansrijk schot en voorkwam daarmee een tegentreffer, maar moest uiteindelijk toch een keer capituleren bij een knal van een meter of twintig. Daarna kabbelde de wedstrijd die al lang geen wedstrijd meer was naar het einde en bleek 1-7 de eindstand.

Een uiteindelijk gedegen overwinning als antwoord op de wat ongelukkige nederlaag van vorige week. De volgende opdracht staat uiteraard ook alweer te wachten: Zaterdag 1 december: Wilhelminaschool JO15-1 - Victoria ’28 JO15-2, aanvang 11.00 uur. De een na laatste horde voor de winterstop, waarbij bij een gelijkspel of overwinning in ieder geval plaatsing voor de promotiepoule in het voorjaar is afgedwongen.