JO15-1 loopt averij op in titelrace

Achilles '12 JO15-1

1 - 0

Wilhelminaschool JO15-1

Competitie

1e klasse 07

Datum

17 november 2018 11:15

Accommodatie

Onbekend

17 november 2018

Het was ondanks een hoog aan de hemel staande zon onaangenaam koud vanmorgen om 11.15 uur op sportpark ’t Wilbert waar de wedstrijd Achilles ’12 JO15-1 – Wilhelminaschool JO15-1 op de rol stond. Een topaffiche in de 1e klasse 07, want de stadgenoten stonden op respectievelijk de 4e en 1e plaats. Na een binnen de familie Esman wat grieperige week bleek het duo TNT (goed nummer van AC/DC, overigens) fit genoeg om te spelen en was, op Marre na, de selectie compleet.

Vorige week is al opgemerkt dat Achilles qua resultaten tot nu toe wat teleur had gesteld als gedoodverfde favoriet, maar zeker nog niet afgeschreven mocht worden en al helemaal niet onderschat. Dat bleek in het begin van de wedstrijd direct. Het thuisteam nam het heft in handen en Wilhelminaschool werd in het defensief gedrongen. Dat leverde af en toe wat dreiging op, maar geen concrete kansen voor Achilles. Verdedigend stond het bij de gasten vandaag namelijk als een huis. Jorrit, misschien wel de beste aan roodwitblauwe zijde deze wedstrijd, won op rechtsback zo ongeveer alle duels. Zijn collega Job had op links weer eens te maken met een snelle en fysiek sterke tegenstander, maar won deze strijd op punten door slimmer te zijn in de duels. Justin had op de voorstopperplek weer een potje vrij worstelen met een sterke spits in zijn balboekje staan en ook hij was hierin de baas. Tjerk - naar schatting 90 % fit - gaf hiertussen als vanouds leiding en onderschepte en passant menig vijandelijke pass om vervolgens weer de aanval te zoeken. Thies had in het doel weinig lastige momenten, maar deed attent mee en ruimde op waar nodig. Ook het middenveld, met stofzuiger Guus en de kilometervreters Arjan, Rinse en Teun - naar schatting 80 % fit – en de aanvallers Joey en Luka verrichtten veel storende en verdedigende arbeid. Hierdoor wist De School langzamerhand beter onder de druk van de tegenstander uit te komen en ook aanvallend dreigender te worden. Daarbij werd wat snel voor de lange bal gekozen en oogde het allemaal nogal gehaast en geforceerd. Toch kwamen de bezoekers tot wat meer mogelijkheden dan de ‘rooien’. Zo bereikte Arjan linksvoor Joey met een mooie pass en schoot de laatste vervolgens rakelings naast. En diezelfde Joey kwam over links een paar keer tot een goede voorzet, waarbij onder meer Luka, Guus en Arjan net niet lekker tot afwerken kwamen. Ook de verdediging van Achilles had de zaakjes trouwens goed op orde en wist echt onheil te voorkomen. Zo hadden beide ploegen in fases de overhand zonder echt tot hoogstaand spel te komen. Maar door de strijd en overgave die beide elftallen aan de dag legden was het voor de toeschouwers wel vermakelijk en zeker spannend. Helaas was de arbiter vandaag een beetje een dissonant. Hij floot veel gewone duels te snel af en nam soms merkwaardige beslissingen. Beide teams hadden hier overigens ongeveer evenveel last van, dus echt beslissend was zijn optreden niet, hoewel… Enkele minuten voor rust tikte Justin met een correcte sliding de bal weg voor de voeten van een tegenstander, die hierbij ten val kwam. Er werd echter toch een overtreding geconstateerd en omdat de situatie zich afspeelde binnen de beruchte lijnen dacht menigeen aan een strafschop. Het werd echter een vrije trap net buiten de zestien meter. Enigszins opgelucht haalden de supporters van Wilhelminaschool adem: geen pingel! Maar de opluchting was van korte duur. Een magistrale vrije trap werd in het uiterste hoekje gekruld, Thies kansloos latend: 1-0. Even later gaf de scheidsrechter met een onterechte vrije trap op een vergelijkbare plek ook een cadeautje aan de gasten (onbedoelde handsbal, maar wel binnen de zestien, dus ook nu dubbel fout). Die wisten hiermee echter niet het goede voorbeeld van zo-even te volgen, de bal verdween hoog in de ballenvanger, en kort daarop was de eerste helft voorbij.

In de rust werd er naarstig gezocht naar alternatieven voor de, zoals voor de wedstrijd al duidelijk was geworden, niet bepaald fijne koffie in de kantine. Deze werden gevonden in thee en warme chocolademelk. Even opwarmen voor het tweede bedrijf dus, maar niet te lang want al snel kwamen de matadoren weer het veld op.

Bram kwam voor Arjan in het veld en Jamie voor Guus en er werd weer 4-3-3 gespeeld, waarmee Wilhelminaschool meteen lekkerder in het vel zat. Vanaf nu dus maar niet meer aanpassen aan de tegenstander, maar er bovenop vliegen en vastzetten die hap. Onder druk wordt alles vloeibaar, nietwaar? Direct werd het tempo opgeschroefd en Achilles hapte al snel naar adem. De School dicteerde de strijd en kreeg meerdere mogelijkheden. Jamie ging als de brandweer en joeg de vijandelijke defensie de stuipen op het lijf, Bram bleek weer een goed aanspeelpunt voorin. Cem kwam er vervolgens in voor Luka en kreeg een plek op het middenveld, waardoor Joey weer vooruit geschoven werd. Hierdoor werd de druk nog meer opgevoerd. Had Achilles dan niets meer in te brengen? Zeker wel, hun defensie hield goed stand en doordat de gasten achterin wel ruimte weg moesten geven in de jacht op de gelijkmaker, waren ze dreigend met counters. Maar omdat ook Wilhelminaschool sterk bleef achterin leidde dat tot maar weinig kansen. Hun rechtsvoor kreeg de beste, een levensgrote, toen hij op snelheid liggend de diepte in en Thies - die hem nog wel wat naar zijn mindere linkerkant wist te dwingen - voorbij ging. Maar hij schoot vervolgens met die zwakke linker wild naast. De scheidsrechter bleef inmiddels voor beide partijen een storende factor en gaf ook van beide teams iemand een gele kaart voor niemendalletjes, waar enkele momenten van ‚buitensporige inzet‘ elders op het veld daar meer voor in aanmerking kwamen. De strijd ging niettemin verder en het leek een kwestie van tijd tot de gelijkmaker zou vallen. Jamie werd nog maar eens diep gestuurd over links en zette scherp voor. Net te scherp voor Joey die een teenlengte tekort kwam om af te ronden. Even later legde Bram goed af op de inlopende Cem, die zijn schot van een meter of tien echter gekeerd zag door de keeper. Meerdere hoekschoppen zorgden voor hachelijke situaties voor het doel van de gastheren - inmiddels voorzien van een gastdame, die echter volstrekt kansloos was in de duels met Jorrit – maar de bal wilde steeds maar net niet goed vallen. Zo stevende de wedstrijd af op het einde en werd de haast steeds groter, waaronder de precisie en het geduld uiteraard leden. De ‘rooien’ zakten inmiddels bijna door de hoeven, maar gaven uiteraard geen krimp. In de uiterste slotfase forceerde Wilhelminaschool nog een hoekschop. De bal kwam goed voor en Teun - weliswaar niet helemaal fit, maar de hele wedstrijd vooropgaand in de strijd – wist zijn hoofd erachter te krijgen. Het leer leek in de hoek te verdwijnen, maar eindigde zijn vlucht tegen de paal. Bram kon in de rebound uithalen, maar zijn poging werd geblokt en de bal weggewerkt. Vrijwel direct daarna klonk het laatste fluitsignaal van een wedstrijd met veel passie, spanning en strijd. Helaas stond Wilhelminaschool voor het eerst deze competitie met lege handen, waar minimaal een punt wel verdiend geweest was. Complimenten aan Achilles zijn echter ook op hun plaats. Zij verdedigden de minimale voorsprong met hand en tand en sleepten de drie punten uiteindelijk voor de poorten van de hel weg.

Na vele weken van voorspoed kwam vandaag dus de eerste echte tegenslag. Er is echter geen man overboord. ‘We’ staan nog steeds op de eerste plaats en het bereiken van de beide doelen (de promotiepoule na de winterstop en het herfstkampioenschap) heeft het team dus nog altijd zelf in de hand. Volgende week een nieuwe opdracht, die ook weer moet worden uitgevoerd met dezelfde strijdlust en wilskracht als vandaag. Dan komt het vast allemaal goed. Zaterdag 24 november: UD Weerselo JO15-1 - Wilhelminaschool JO15-1, aanvang 12.30.